Wieczorem pisane

Wysłany: Nie 1:39, 07 Maj 2006     Temat postu: Wieczorem pisane


Dzwonią na Anioł Pański
I dźwięk ten jest najgłębiej etyczny
rozetnie tafle powietrza
przeszyje łąki, kołyszny
ludzi w dolinach zasłucha
łodzie baśniowe wstrzyma
i kropla deszczu nie spadnie
póki pieśń żywa
Póki dźwięk wysokości sięga
póki biją dzwony
jednorożec człowieka
od zapomnienia ocalony
Dlatego nie płaczę
bo choć ludzką miarą nie jestem
kto cierpiał w imaginacji żarnach
nie prochem będzie a Pańskim powietrzem

Wysłany: Pon 5:15, 08 Maj 2006     Temat postu:


Feniks pisz więcej, pisz właśnie w tym stylu.


Nie wiem jak to się stało ale dopiero teraz odnalazłam ten wiersz.
Dobrze że nie przegapiłam go całkiem.
Trudno przyjemność czytania przesunęła się w czasie.

Wysłany: Sob 0:19, 20 Maj 2006     Temat postu:


Jesteś
cierpieniem-myślą-znieczuleniem
obcowaniem-myślą-niewidzeniem
sterem-myślą-zakrętem
codziennością-myślę-pięknem
niczym-Boże-więcej...

Wysłany: Sob 5:36, 20 Maj 2006     Temat postu:

Wysłany: Pon 20:01, 22 Maj 2006     Temat postu:


szukam twojej twarzy
nieznanej
na dne filiżanki
w fusach od kawy
wróżę kolor oczu
z mendlowskiej genetyki
z przeczuć i marzeń
doszukuję się kształów dłoni
we własnych palcach
czekam
na pierwsze poruszenie
zapowiedź pierwszego słowa

Wysłany: Pon 22:17, 22 Maj 2006     Temat postu:


urosła dzisiaj w dwójnakroć
skała niebosiężnie wysoka
bezsilna stojąc, znikam
wpatrzona w szczyt za wysoki
szary człowiek za mały
by sięgać marzeniem
i mam i nie mam
pozostał w oczach gdzieś
tamten radosny blask

Weiesława_Barbara
22.05.2006r




Zdjęcie znalezione w sieci

Wysłany: Śro 11:58, 24 Maj 2006     Temat postu:


Feniks bawmy się dalej

To przecudowna rozmowa wierszem.
W zabieganym świecie chwila zabawy wyobraźnią i słowem.
Nieporównywalna z niczym.

Wysłany: Czw 19:49, 25 Maj 2006     Temat postu:


A możeby tak
a możebnie
a kiedyś
a niegdyś
a w czasie
a poza czasem
czym jest wieczność?

Wysłany: Pią 23:53, 26 Maj 2006     Temat postu:


Przyśnisz mi się dzisiaj w ogrodzie
tam gdzie tęsknią do siebie ścieżki
Będziesz miała siedem lat
i poobijane kolana.
Bedziesz się nieśmiało uśmiechać
do siedzącej na ławce pięknej pani
zachwycającej warkoczami
Ona Cię nie zobaczy
zza dymu z papierosa
rozmarzona trochę senna
dzieląca jabłka na dwoje

Autorstwa mojego nieobecnego chwilowo Męża
Właśnie dostałam smsem- i wszytkie smutki prysły a zmartwienia pochowały się do szafy.
Ta pani z warkoczami to tez ja
tyle że teraz
Nie tylko Wielka Poezja sprawia radość.
ta mała potrafi cieszyć i zachwycać jeszcze bardziej jeszcze mocniej

Wysłany: Sob 0:40, 27 Maj 2006     Temat postu:


Tak
To nasze uczucia tworzą poezję nie słowa.